Keto-dieta to zasada odżywiania, zgodnie z którą człowiek spożywa tylko produkty bez węglowodanów, a w metabolizm włączają się tłuszcze. Ważne jest, że dieta ta pojawiła się nie z inicjatywy dietetyków i korporacji, ale jako rezultat uporczywej pracy człowieka, który nie mógł po prostu patrzeć na cierpienia i ból ludzi i znosić ich rozpaczy.
Doktor Russel Mogle Wilder pracował w 1921 roku z dziećmi chorującymi na padaczkę. Po uzgodnieniu swojego planu z rozpaczliwymi rodzicami, po raz pierwszy spróbował użyć bogatej w tłuszcze diety jako rozwiązania problemu. W rezultacie zauważył znaczne zmniejszenie napadów u swoich małych pacjentów.
Warto zauważyć, że przez wiele lat idea doktora Wildera została zapomniana. Z napadami podczas padaczki walczyło się wyłącznie lekami. Oczywiście, wykazywały one wysoką skuteczność, ale niestety nie stuprocentową.
U niektórych pacjentów obserwowano niewrażliwość na leki. Wtedy naukowcy wrócili do analizy diety w celu zapobiegania napadom padaczkowym i rozwoju innych chorób przewlekłych. Jednak poszli inną drogą i badali wpływ skomplikowanych węglowodanów, liczenia kalorii, ilości aktywności fizycznej i innych zmiennych na napady.
O tłuszczach w latach 70. XX wieku przypomniał sobie sławny dziś doktor Atkins, który opracował dietę niskowęglowodanową, zawierającą dużą ilość produktów wysokobiałkowych i tłuszczowych. Ta dieta dla utraty wagi jest znana pod nazwiskiem jej twórcy i cieszy się popularnością na całym świecie.
Od 1995 roku działa Fundacja na rzecz zainteresowania naukowego dietą ketogeniczną, którą stworzył James Abrahamian, producent z USA, ojciec chłopca, który nie reaguje na przeciwpadaczkowe leki. To właśnie keto-dieta pomogła dziecku poradzić sobie z napadami.
Ketoza i jej objawy
Ketony to:
➦ kwas β-hydroksymasłowy (β-hydroksybutonian) HC-CHOH-CH-COOH,
➦ kwas acetooctowy (acetoacetylan) HC-CO-CH-COOH
➦ aceton (propanon) HC-CO-CH
Jak się okazało, ketony są o wiele czystsze i bardziej ekonomiczne dla całego świata zwierząt. Człowiek używa glukozy jako głównego źródła energii dopiero od 2000 lat w związku z rozwojem rolnictwa, a jak wiadomo, w ciągu ostatnich 50 lat oporność na insulinę i ukryta cukrzyca dotknęły ponad 2/3 populacji rozwiniętych krajów. Zwierzęta domowe i dzikie w zoo często cierpią na cukrzycę, otyłość i bezpłodność.
Ciała ketonowe dają więcej ciepła i mniej odpadów niż przetwarzanie glukozy. Mogą być otrzymywane z zapasów tłuszczu i tłuszczu trzewnego, ale ciało musi wejść w stan ketozy. Ketonizm można zmierzyć za pomocą specjalnych testów krwi i moczu (zaczynając od 0,5 mmol / l β-hydroksymaślanu (BHB) we krwi). Jednak zwolennicy diety ketonowej łatwo odczuwają jej wpływ na samopoczucie. Zewnętrzne objawy ketonizmu:
Pojawienie się dużej ilości energii. Na początku może pojawić się „grypa keto” i osłabienie, ale potem następuje gwałtowny wzrost sił i wielokrotna wydajność. Zmniejszenie apetytu. Ciała ketonowe, w tym β-hydroksymaślan, zmniejszają produkcję greliny – hormonu głodu i wpływają na cholecystokinę – neuroprzekaźnik odpowiedzialny za uczucie sytości. Pragnienie. Chce się pić więcej niż zwykle z powodu zmniejszonej produkcji insuliny. Ten hormon ma zdolność zatrzymywania wody, która szybko opuszcza organizm podczas ketonizmu. Należy stale ją uzupełniać. Z drugiej strony częstym skutkiem ubocznym jest częste oddawanie moczu. Jasne myślenie. Prawie wszyscy, którzy przeszli na dietę ketonową, z czasem zgłaszają znaczną poprawę funkcji poznawczych.
➤ Głodówkowy ból głowy, senność, zmniejszona wydajność i koncentracja – pojawiają się około trzeciego dnia po rozpoczęciu diety ketogenicznej.
➤ Oddech ketonowy – niektóre ciała ketonowe wytwarzają zapach acetonu, co nadaje oddechowi charakterystyczny aromat.
➤ Przestawienie trawienia – zaparcia, biegunki i inne zaburzenia trawienne pojawiają się tymczasowo na tle zmian w mikroflorze jelitowej.
➤ Zmniejszona wydajność – osoby aktywne fizycznie mogą zauważyć, że ich siła i wytrzymałość trochę spadły. Dzieje się tak dlatego, że zastępują one zwykłe źródło węglowodanów alternatywnym źródłem energii – ketonami. Mięśnie brakuje glikogenu do szybkiego uwalniania energii, organizm nie nadąża spalać tłuszczu i wytwarzać ketonów.
➤ Bezsenność – zaburzenia snu obserwuje się na początkowym etapie i związane są z naturalnym brakiem potrzebnej ilości glukozy do odżywiania mózgu. Później ketony pokrywają niedobór energii i sen normalizuje się.
Produkty zalecane na diecie ketogenicznej
- jajka;
- mięso drobiowe (kurczak, indyk);
- tłusta ryba (śledź, łosoś, makrela);
- mięso (wołowina, wieprzowina itp.);
- tłuste produkty mleczne (jogurt, śmietana, ser, masło śmietankowe, śmietana);
- orzechy i nasiona (makadamia, migdały, orzechy włoskie, orzeszki ziemne, pestki dyni itp.);
- awokado;
- nie skrobiowe warzywa (zielenina, brokuły, pomidory, grzyby);
- tłuszcze (oliwa z oliwek, olej z awokado, olej kokosowy itp.).
Produkty, których należy unikać:
- chleb i pieczywo;
- słodkie napoje i cukier;
- makarony;
- kasze (ryż, owsianka, pszenica itp.);
- skrobiowe warzywa (ziemniaki, dynia, kukurydza, groszek);
- strączkowe (fasola, ciecierzyca, soczewica itp.);
- owoce (cytrusy, banany, winogrona, ananasy itp.);
- niektóre napoje alkoholowe (piwo i napoje alkoholowe z zawartością cukru).
- Chociaż wiele owoców jest zabronionych, możesz sobie pozwolić na niewielką ilość jagód.
Jakie są rodzaje diet ketogenicznych
Standardowa dieta ketogeniczna – charakteryzuje się bardzo niską zawartością węglowodanów, umiarkowaną zawartością białka i wysoką zawartością tłuszczu. Zwykle składa się z 70% tłuszczu, 20% białka i zaledwie 10% węglowodanów. Dieta niskowęglowodanowa przypomina nieco dietę ketogeniczną.
Cykliczna dieta ketogeniczna – obejmuje okresy odżywiania o wysokiej zawartości węglowodanów, na przykład 5 dni ketogenicznych, po których następują 2 dni „węglowodanowe”.
Celowa dieta ketogeniczna – pozwala na dodawanie węglowodanów podczas treningów.
Dieta ketogeniczna z wysoką zawartością białka – podobna do standardowej diety ketogenicznej, ale pozwala na dodanie do diety więcej białka. Stosunek wynosi 60% tłuszczu, 35% białka i 5% węglowodanów.
Jakie są zalety diety ketonowej dla utraty wagi i zdrowia
Dieta ketogeniczna początkowo była stosowana jako narzędzie w leczeniu chorób neurologicznych, takich jak padaczka. Jednak badania wykazały, że może ona być korzystna dla różnych stanów zdrowia:
- Nadwaga. Dieta ketogeniczna może pomóc w utracie wagi bez liczenia kalorii i ograniczeń ilości spożywanego jedzenia.
- Cukrzyca. Dieta ketogeniczna może zwiększyć wrażliwość na insulinę i spowodować utratę tkanki tłuszczowej, co prowadzi do poprawy stanu osób z cukrzycą typu 2 lub przedcukrzycem.
- Choroby serca. Dieta może wpłynąć na ilość osadzania tłuszczów, poziom cholesterolu, ciśnienie krwi i poziom cukru we krwi.
- Rak. Prowadzone są badania, które badają związek diety ketogenicznej ze zwalnianiem tempa wzrostu guzów.
- Choroba Alzheimera. Dieta ketogeniczna może pomóc złagodzić objawy tej choroby i spowolnić jej postęp.
- Padaczka. Badania wykazały, że dieta ketogeniczna może znacznie zmniejszyć częstość napadów u dzieci z padaczką.
- Zespół policystycznych jajników. Dieta ketogeniczna może pomóc w obniżeniu poziomu insuliny, która odgrywa kluczową rolę w zespole policystycznych jajników.
Możliwe szkody wynikające z diety ketogenicznej
Jednakże należy pamiętać, że badania w wielu z tych obszarów są dalekie od ostatecznych.
- Możliwe szkody związane z dietą ketogeniczną
- Najczęstszymi skutkami ubocznymi są: możliwość zaparcia, umiarkowanie niski poziom cukru we krwi lub zaburzenia żołądkowo-jelitowe.
- Rzadziej diety niskowęglowodanowe mogą prowadzić do tworzenia się kamieni w nerkach lub podwyższonego poziomu kwasu we krwi (kwasicy).
- Inne skutki uboczne mogą obejmować „grypę ketonową”, która objawia się bólem głowy, dreszczami, czasem podwyższoną temperaturą, osłabieniem, drażliwością i nieprzyjemnym zapachem z ust.
- Kiedy organizm spala zapasy tłuszczu, jest to obciążeniem dla nerek oraz zwiększa poziom amoniaku we krwi.
- Ubóstwo diety i brak równowagi. Ponieważ spożycie węglowodanów jest minimalne, pojawiają się znaczące ograniczenia w diecie.
- Wielu ludzi doświadcza ogólnego osłabienia organizmu, letargu i senności na początku diety.
- Ciała ketonowe są wystarczająco toksyczne dla organizmu, dlatego ważne jest, aby nie eksperymentować samodzielnie i skonsultować się z dietetykiem lub lekarzem, który będzie monitorował proces odchudzania.
- Wskazania i przeciwwskazania
Kto powinien powstrzymać się od diety ketogenicznej?
- Osoby z chorobą wątroby i nerek, podwyższonym poziomem cholesterolu oraz zaburzeniami metabolizmu.
- Diabetykom zaleca się eksperymentowanie z dietą wyłącznie pod nadzorem lekarza.
- Kobietom w ciąży i karmiącym piersią.
- Dla kobiet w ciąży został poświęcony osobny artykuł, w którym szczegółowo wyjaśniono, jakie metody żywieniowe są niezbędne, aby nie zaszkodzić sobie i dziecku.
Wnioski
Ilu ludzi, tyle metod odchudzania. Dieta ketogeniczna to krótkotrwała dieta, skierowana na redukcję masy ciała, a nie na zdrowotne korzyści. Wyniki badań klinicznych dotyczących wpływu diety ketogenicznej są sprzeczne, dlatego należy stosować ją nie dłużej niż kilka miesięcy i pod kontrolą lekarza.
